به نقل از «ایران اکونومیست»

استرس از بدن محافظت می‌کند

تاریخ انتشار: ۱۹ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۶۹۷۱۱

محققان می گویند سطح معینی از استرس ممکن است اثر محافظتی بر بدن داشته باشد.

نقل از مدیکال نیوز، محققان بررسی کردند که چگونه موش‌های مبتلا به بیماری روده‌ای کرون تحت تأثیر استرس قرار می‌گیرند.

آن‌ها دریافتند که استرس روانی باعث افزایش التهاب روده نمی‌شود و با افزایش تولید اینترلوکین ۲۳ (IL-۲۳) و IL-۲۲ که سیتوکین‌های دخیل در پاسخ التهابی هستند، باعث ایجاد اندام‌های لنفاوی سوم (TLOs) می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

محققان همچنین دریافتند که موش‌های تحت استرس مبتلا به بیماری کرون در برابر آسیب کولون ثانویه ناشی از مواد شیمیایی محافظت می‌شوند و این نشان می‌دهد که TLOs ممکن است سد مخاطی روده را بهبود بخشد.

یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که استرس ممکن است در برخی شرایط اثر مفیدی داشته باشد.

طبق گزارش محققان، حدود ۷ میلیون نفر در سراسر جهان به بیماری التهابی روده مبتلا هستند. بیماری التهابی روده یک اصطلاح گسترده است که برای توصیف شرایطی استفاده می‌شود که با التهاب مزمن دستگاه گوارش مشخص می‌شود. بیماری کرون و کولیت اولسراتیو دو نوع از بیماری التهابی روده هستند.

تحقیقات به طور مداوم نشان داده است که استرس روانی خطر قابل توجهی برای بیماران التهاب روده ایجاد می‌کند و بیشتر به مداخله پزشکی نیاز دارند.

جدا از استرس، تعداد زیادی از مطالعات نشان می‌دهند که اندام‌های لنفاوی سوم (TLOs) نیز نقش مهمی در بیماری التهابی روده دارند. TLO‌ها مجموعه‌ای از سلول‌های ایمنی هستند که در بافت‌های محیطی و غیر لنفوئیدی در پاسخ به التهاب مزمن موضعی تشکیل می‌شوند. محققان هنوز در حال بحث هستند که آیا TLO‌ها اثرات محافظتی یا بیماری زایی بر بیماری التهابی روده دارند یا خیر.

دکتر «فابیو کومینلی»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کیس وسترن رزرو در کلیولند اوهایو، می‌گوید: «ما کشف کردیم که استرس مزمن روزانه به مدت شش هفته در برابر آسیب مفید است. ما نشان دادیم که استرس با تحریک سیستم ایمنی نقش محافظتی در مقابل التهاب روده دارد.»

کومینلی می‌گوید: «پس، آیا ما باید استرس داشته باشم؟ همه چیز به تعریف استرس بستگی دارد. "تحریک" اصطلاح بهتری است. پیام این است که کمی استرس در زندگی شما خوب است، و شما می‌توانید به روش صحیح استرس داشته باشید.»

منبع: باشگاه خبرنگاران

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: بیماری التهابی روده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۶۹۷۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا هیچ وقت یادمان نمی ماند درِ خانه را قفل کرده ایم یا نه؟

دانشمندان یک قدم به درک اینکه چرا بعضی چیزها را به خاطر می سپاریم و برخی دیگر را فراموش می کنیم، نزدیک تر شده اند.

به گزارش روزیاتو، محققان دانشگاه رایس ِ آمریکا دست به پژوهشی زدند که نشان داد ما برخی جنبه های یک تجربه همچون شرایط کلی را به جای جزئیات کوچک تر به خاطر می سپاریم.

به همین دلیل است که احتمال فراموش کردن تجربه های جزئی تر و پیش پا افتاده تری مانند قفل کردن یا نکردن در ِ خانه، بیشتر است.

برای درک بهتر نحوه ی عملکرد حافظه ی انسان، محققان دانشگاه رایس تصاویری را به شرکت کنندگان پژوهش خود نشان دادند.

در این آزمایش حافظه، برخی از تصاویری که برای شرکت کنندگان به نمایش درمی آمدند، تکراری و برخی دیگر جدید بودند.

برخی تصاویر شباهت زیادی به یکدیگر داشتند، اما در برخی دیگر تشخیص تفاوت های آن ها از یکدیگر دشوارتر بود. هدف از نمایش تصاویر مشابه، مختل کردن حافظه با شبیه سازی تجربیات پیش پا افتاده ای بود که روزانه داریم، مانند قفل کردن در ِ خانه.

محققان پی بردند که به یاد ماندنی ترین تصاویر که احتمال به خاطر سپردن آن ها توسط شرکت کنندگان بیشتر بود، تصاویری رنگارنگ با حضور افرادی در عکس بودند. به عبارت دیگر، تصاویری که شلوغ و بی نظم نبودند، فراموش نشدنی تر بودند.

گرچه شرکت کنندگان به یادماندنی ترین تصاویر را به درستی به یاد آورده بودند، اما اثر آن بعد از ۲۴ ساعت از میان رفت. این به ویژه درمورد به یاد آوردن تجربیات مثبت صدق می کرد، امری که نشان داد این دست تجربیات در ابتدا به یاد می مانند، اما بیشتر مستعد فراموش شدن هستند.

گرچه معمولاً تصور این است که احساسات می توانند فرآیند پردازش حافظه را بهبود بخشند، اما انسان ها اغلب جنبه ی اصلی یک تجربه یا به عبارتی دیگر «مخلص کلام» را به یاد می آورند، نه جزئیات اضافی را. به گفته ی محققان، گذشت زمان اغلب این موضوع را تشدید می کند.

برای مثال، اگر سعی کنیم که به خاطر آوریم در سال گذشته چه کارهایی انجام دادیم، احتمالاً کارهای زیاد و مختلفی را به خاطر می آوریم. با این حال، احتمالاً تنها برخی از این خاطرات را با جزئیات زیاد به خاطر می آوریم. ممکن است به یاد بیاوریم که به سفر رفته بودیم، اما احتمالاً یادمان نمی آید که در هر روز ِ سفر چه فعالیت هایی انجام داده بودیم.

نتایج این پژوهش نشان داد محتوای احساسی، مدت زمان گذشته یک تجربه و ویژگی های ادراکی حافظه، همگی در به خاطر آوردن یا نیاوردن جزئیات یک اتفاق تأثیرگذارند.

به گفته ی محققان دانشگاه رایس، این پژوهش نشان داد که تجربیاتی که برای یک شخص فراموش نشدنی هستند، مثل جشن تولد، مرگ عزیزان و غیره، به احتمال زیاد برای یک شخص دیگر هم فراموش نشدنی هستند. این ها اغلب تجربیات مثبت یا منفی هستند.

این محقان می گویند ما اغلب تصور می کنیم که خاطرات احساسی بهتر به خاطر سپرده می شوند، اما در حقیقت این ویژگی های اصلی یک خاطره است که به خاطر سپرده می شود، اما جزئیات آن ممکن است فراموش شوند.

یکی از دلایل اینکه ما نمی توانیم همه ی تجربیات مان را به خاطر آوریم این است که مغز ما ظرفیت محدودی دارد.

به گفته ی محققان، مغز ما احتمالاً نمی تواند هر چه که تجربه می کنیم را به خاطر بسپارد و به همین دلیل مجبور هستیم اندکی از اطلاعاتی که مهم نیستند را به شکل انتخابی فراموش کنیم.

کانال عصر ایران در تلگرام